Rozwód / Kiedy sąd nie da rozwodu
Bywają sytuacje, kiedy pomimo trwałego i zupełnego rozkładu pożycia między małżonkami Sąd nie może orzec rozwodu. Sytuacja taka ma miejsce kiedy zaistnieją tzw. negatywne przesłanki rozwodu.
Przesłankami tymi są:
I. Dobro wspólnych małoletnich dzieci stron.
II. Zasady współżycia społecznego.
III. Żądanie rozwodu przez małżonka wyłącznie winnego rozkładowi pożycia.
I. Przesłanka dobra wspólnych małoletnich dzieci stron
Sąd pomimo trwałego i zupełnego rozkładu pożycia między małżonkami nie orzeknie rozwodu jeżeli w jego następstwie miałoby ucierpieć dobro wspólnych małoletnich dzieci stron. Sąd dokonując oceny tej przesłanki porównuje sytuację dziecka przed rozwodem z hipotetyczną sytuacją dziecka po rozwiązaniu związku. Rozwód nie zostanie orzeczony jeżeli w jego następstwie gwarancja prawidłowego rozwoju dziecka będzie mniejsza niż w przypadku utrzymania małżeństwa.
Uwaga! Przepis mówi o jedynie o wspólnych małoletnich dzieciach, dlatego wskazana przesłanka nie dotyczy:
1. Dzieci pełnoletnich.
2. Dzieci tylko jednego z małżonków.
3. Dzieci pozostających pod faktyczną opieką, które nie są jednak dziećmi jednego z małżonków.
II. Przesłanka zasad współżycia społecznego
Przesłanka ta ma charakter bardzo ogólny i ocenny. Oceniając ją sąd bierze pod uwagę m. in. takie elementy jak czas trwania małżeństwa, wiek małżonków, stan zdrowia, czy zdolność do zaspokajania potrzeb życiowych. Ocena wypadnie negatywnie jeżeli orzeczenie rozwodu w powszechnym odczuciu byłoby niesprawiedliwe i krzywdzące dla jednego z małżonków. Przykładowo można wskazać jedno z orzeczeń Sądu Najwyższego, w którym stwierdzono, że niezgodne z zasadami moralności byłoby orzeczenie rozwodu z nieuleczalnie chorą małżonką, po 30 latach pożycia małżeńskiego, w sytuacji kiedy stan małżonki wymaga przyczynienia się ze strony współmałżonka do ulżenia w miarę możliwości jej losowi (orzeczenie SN C 1283/52).
III. Żądanie rozwodu przez małżonka wyłącznie winnego rozkładowi pożycia
Sąd nie orzeknie rozwodu jeżeli żąda go małżonek wyłącznie winny rozkładowi pożycia małżeńskiego. Od zasady tej istnieją jednak dwa istotne wyjątki:
I. Gdy niewinny małżonek wyrazi zgodę na rozwód.
II. Gdy odmowa rozwodu w okolicznościach danej sprawy jest sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.